Lafa destursuz girmek olmaz, sizi ciddiye alıp bir selam vermeliyim sanırım. En ciddiyetsiz anlarımdan birindeyim de şu an çünkü ve ilk yazımı ancak bu ruh haliyle yazabilirdim. Ve merhabalar herkese.
Bir nevi internet günlüğü kabul edin siz burada okunanları. Ama sadece benim değil bu günlük, ruh halini yansıttığım her insanın sahiplenebileceği ama çalamayacağı satırlar diyelim. Çalınacak kadar ciddi değil gerçi, ne saçmalıyorsam işte.
Hayatımda ciddiye alınacak hiçbir şey kalmadı nerdeyse. Vade doldurmak için yaşıyorum diyebilirim. İnsan yürürken sıkılabilir mi? Ya da merdiven inip çıkarken hep aynı hareketleri tekrarlamak zorunda kalmak kadar sıkıcı bir şey var mı? Amaçsızlık zor zanaat dostlarım. Mesela şu an çok açım. Yemek yemeyi amaçlayacağım birazdan. Gidip o asli ve yegane amacımı gerçekleştirdikten sonra yine amaçsız kalacağım. Umursamazlık acaba zamanında fazla umursamanın yan etkisi olabilir mi? Evet kesinlikle öyle olmalı, bir şeyi fazla düşünmek istemediğim için fazla umursayacağım işlere kalkışmıyorum. Yalnızlık da bu yüzden tercihimdir işte. Yemek molasında... 17.40
Bu yazıyı kimbilir ne zaman yazmışım bilmiyorum. Ama ruh halim degişmemiş ne yazık. Aslına bakarsanız birtakım değişiklikler oldu. İlerleyen bölümleri takip edin dostlarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder